Bij volle maan

Sneller dan het licht

kwam je, en ging

voorbij de poort

van mijn herinnering

Naar steeds meer land

hapte de zee, zoals

de vingers van jouw hand

mijn huid, mijn leven

Ooit eens, alweer weggegleden

liepen wij daar saam

nu opgeslokt door het verleden

bij nacht, bij volle maan