Er gaat een verhaal voorbij,

gerimpeld en kromgetrokken

door de groeipijnen van het leven

volgt ze met hoed en stok haar weg

met een brief in haar hand.

De snelheid van haar leven heeft zich vertraagd

in een pas die de tijd haast stil doet staan.

Ze draagt haar verhalen  bij zich

door de tijd getekend op haar huid.

Verhalen die haar vertellen

van vroeger, haar hartstocht

van samen, maar nu alleen.

Het leven komt na haar

in haar kinderen en kleinkinderen.

Ze kent hun namen

Maar hun gezichten vervagen

door hun zeldzame bezoeken.

Met beverige handen

schrijft zij hen

haar wens  voor morgen.