Storm

De wind, zij waait alle kanten op

en rammelt, als een onzichtbaar spook

aan de deuren van verborgen kamers

in een kostbaar, kwetsbaar mensenhart

Onherbergzaam

is het landschap waarin ik mij beweeg

langs het water en eeuwenoude bomen

 naar licht dat me warmtevol tegemoet schijnt

door het raam van Thuis, waar ik me welkom weet

Onstuimig

wordt het rivierwater voortgestuwd

wild, door onzichtbare woeste krachten

botsend naar alle kanten, maar uiteindelijk

stroomt zij altijd en onophoudelijk richting zee

De zee, die alles meeneemt

op haar golven die komen en gaan

Als goed en kwaad in het leven van een sterveling

Maar altijd, voorbij de horizon

Nieuw land in zicht

Waar het hart mag gaan wonen

geherbergd, in een landschap van Liefde