Gedachten over revolutie, deel 3 |
Gedachten over Revolutie, deel 1
15 juli 2011
Op de trappen voor de église Marie Madeleine, met uitzicht op de Place de la Concorde. Waar ooit eens de guillotine stond om 2600 mensen te onthoofden als een bloedig protest tegen uitbuiting en oneerlijkheid. Waar het beeld van de koning omver werd gehaald in een storm van toorn over aards machtsvertoon dat alleen aan zichzelf denkt. Zomer 2011 krioelen onophoudelijk de mensen in hun auto over de rotonde, een drukte van belang. De stad bruist, de stad leeft, onder een boog van de triomf van de vrijheid, gelijkheid en broederschap. De stad ademt zich op in de Tuillerieen vol prachtige bloemen, beelden en fonteinen. Even word ik meegenomen terug in de tijd, een tijd waarin de weelde als onkruid tierde, als ik voor het Louvre sta. Ooit een koninklijk paleis van een koning die zijn volk vergat. Zo'n hang naar macht en aardse rijkdom kent zijn val. Macht die alleen aan zichzelf denkt kent geen eeuwigheid, zoals we recent zien in Egypte en Libie. Armoede is het grootste en meest ingewikkelde kwaad dat er is.
Waande er iets van de heilige geest door de Franse revolutie? De geest die een andere orientatie van macht, roem en rijkdom wil bieden? De geest die streeft naar eerlijkheid en vrijheid? Een nieuwe tijd komt niet zonder de dood, zonder de afbraak. Ze vraagt om het gerammel aan onze structuren en uitgangspunten. In welke geest bewegen wij en willen wij ons bewegen?
© Inge Boef |
|
